To sign my guestbook, you need to signin first. | |
saghar80 Guestbook sepehr00 (13 years ago)ﺩﯾﺮﯾﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺯ ﻏﻢﺳﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ "ﺍﺳﯿﺮ ﺩﺳﺖﺍﻭﯾﻢ" ﺑﺮ ﻟﻮﺡ ﺩﻟﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ! ﺑﺎﺭﺍﻥ! ﺩﻝﻣﻦ ﭼﻮ ﺭﺍﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺁﻥﻣﺎﻩ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ، ﻣﺮﻏﯿﺴﺖﺧﻤﻮﺵ ﻭ ﻧﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﻏﻤﯽﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻡ. ﻭﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ!ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ؟؟؟ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺯﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﺩ! ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮِ ﻣﻦ ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﯿﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻩ ﺍﯼ ﺩﻝ ﻧﺎﺻﺒﻮﺭ،ﺻﺒﺮﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻤﺎﻥ، ﻗﺮﺍﺭﻗﺪﺭﯼ....*  arya2085 (13 years ago)ﺭﻭﺯﯼ ﺳﻘﺮﺍﻁ ﺣﮑﯿﻢ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺑﻮﺩ .ﻋﻠﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ . ﺷﺨﺺﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ :ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻥ ﺭﺍﺩﯾﺪﻡ . ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩﻡ.ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻭﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ .ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺧﯿﻠﯽﺭﻧﺠﯿﺪﻡ .ﺳﻘﺮﺍﻁ ﮔﻔﺖ : ﭼﺮﺍ ﺭﻧﺠﯿﺪﯼ ؟ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ :ﺧﻮﺏ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺳﻘﺮﺍﻁ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮐﺴﯽ ﺭﺍﻣﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪﺁﯾﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﻭ ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪﯼ ؟ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ : ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰﺩﻟﺨﻮﺭ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻡ .ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﺴﯽ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ .ﺳﻘﺮﺍﻁ ﭘﺮﺳﯿﺪ :ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﭼﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻣﯽﯾﺎﻓﺘﯽ ﻭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ؟ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ ﻭﺷﻔﻘﺖ .ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻃﺒﯿﺐ ﯾﺎ ﺩﺍﺭﻭﯾﯽ ﺑﻪﺍﻭ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ .ﺳﻘﺮﺍﻁ ﮔﻔﺖ : ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯽ .ﺁﯾﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺴﻤﺶ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ؟ﻭ ﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﻧﺎ ﺩﺭﺳﺖﺍﺳﺖ ، ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ؟ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪﻫﺮﮔﺰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ؟ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻏﻔﻠﺖﺍﺳﺖ.ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﻭ ﺭﻧﺠﺶ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺳﺖﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ .ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻃﺒﯿﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﯼ ﺟﺎﻥﺭﺳﺎﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﻣﺸﻮ ﻭﮐﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﮕﯿﺮ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ ." ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ .  RAMID80 (13 years ago)باید به فکر غصه گل بود فکر غروب ساکت یک خورشید،باید ز درد آینه ویران شد از غصه سپیده به خود لرزید،باید به فکر کوچ پرستو بود در فکر یک کبوتر بی پرواز،باید به جای یک دل تنها بود آرام و ارغوانی و بی آغاز،باید به حرمت غم یک گلدان آشفته بود و خم شد و ویران شد،وقتی کسی ز غربت غم تنهاست باید شکسته گشت و پریشان شد،باید میان خاطره کودک چیزی شبیه لطف عروسک بود،باید برای پنجره ای تنها یک سایبان ز ساقه پیچک بود،باید برای تشنگی یک یاس زیباتر از تصور باران شد،باید برای تازه شدن گل داد تسکین روح خسته یاران شد،باید فضای نیلی رویا را گاهی برای پونه مهیا کرد،باید هوای سرخی رز را داشت از آسمان ستاره تمنا کرد،باید به خاطر گل یخ پژمرد فکر پرنده های طلایی بود،باید سکوت آینه را فهمید در انتظار صبح رهایی بود،باید به فکر حسرت شبنم بود فکر سپیدی غزل یک یاس،فکر پناه دادن یک لاله فکر غریب ماندن یک احساس،باید برای پونه دعایی کرد زیر عبور تند زمان تنهاست،باید شنید قصه دریا را تا دید او برای چه در غوغاست... sepehr00 (13 years ago)ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﮎ ﻭﻃﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﻮ ﺁﻥ ﻭﻃــــﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻭﺻﻨﻌﺖﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿــــــــــﺰﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﯾﺰﺩ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﺳﻤﻨﺎﻥ ﻭﻟﺮﺳﺘﺎﻥﻟﻄﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﮕﺮﯼ ﻭ ﻧﯿﺲ ﻭﭘﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﺧﺰﺭ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﯿﻼﻥﻣﻮﺟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻋﺪﻥﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﭘﯿﮑﺮ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺩﻻﻭﯾﺰ ﺷﻤﯿﺮﺍﻥﻋﻄﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻪ ﯼ ﺁﻫﻮﯼ ﺧﺘﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺷﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽﺳﺖﺩﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺮﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻏﺰﻝ ﺳﻌﺪﯼ ﻭﺣﺎﻓﻆﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻓﻬﻢ ﺳﺨﻦﻧﯿﺴﺖﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺯﻧﺪ ﻃﻌﻨﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﺍﯾﺮﺍﻥﺑﯽ ﺷﺒﻬﻪ ﮐﻪ ﻣﻐﺰﺵ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﻪﺗﻦ ﻧﯿﺴﺖﭘﺎﺭﯾﺲ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﻮﺗﻬﺮﺍﻥﻟﻨﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻻﻭﯾﺰﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺁﻟﭗﭼﻮﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭼﯿﻦ ﻭﺷﮑﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺠﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﻋﻈﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺷﻬﺮﻏﺮﯾﺐﺍﺳﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖ arya2085 (13 years ago)ﺷﻤﻊ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﺧﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻧﺪﯾﺪﺁﻩ ﻋﺎﺷﻖ ﺯﻭﺩ ﮔﯿﺮﺩ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺭﺍﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﺎﺣﻖ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﺍﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺳﺤﺮ ﮐﻨﺪﺷﻤﻊ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﭘﺲ ﮐﺸﺘﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﮔﺮﯾﺴﺖﻗﺎﺗﻞ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﯿﺠﺎ ﮔﻨﻬﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﻏﻢ ﺳﺮﺍﻍ ﺧﺎﻧﻪ ﯼﻣﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺟﻐﺪ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﯼﻣﺎ ﺭﺍﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻏﻤﺶ ﻫﺮ ﺷﺐﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢﭼﻪ ﺳﺎﺯﻡ ﮔﺮ ﮐﻪ ﻏﻢ ﻫﻢ ﮔﻢ ﮐﻨﺪﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ sepehr00 (13 years ago)ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﮐﻪ ﮔﻠﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯽﺭﻧﮓ ﺯﯾﺒﺎﯼﺧﺰﺍﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﯽﻧﯿﺶ ﺯﻧﺒﻮﺭ ﻋﺴﻞ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯽﮐﺎﺭﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺩﺷﺖﺑﺮﻑ ﺑﺎ ﻗﻠﻪﮐﻮﻩﺭﻭﺩ ﺑﺎ ﺭﯾﺸﻪ ﺑﯿﺪﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﺷﺎﺧﻪ ﻭ ﺑﺮﮒﺍﺑﺮ ﻋﺎﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﺎﻩﭼﺸﻤﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺁﻫﻮ،ﺑﺮﮐﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﻣﻬﺘﺎﺏﻭ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﺎ ﺯﻟﻒﺩﻭ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﻫﻢﻭﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦﺩﺳﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺑﺨﺶ ﺑﺮﺭﻭﯼﺳﺮﯼﭘﺮﺳﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﮑﯽﻭﭼﺮﺍﻍ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﻌﯽﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺗﺴﻼﻭﻣﺴﯿﺤﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﯾﺎ ﺟﻤﻌﯽﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﮐﻪ ﺩﻟﯽ ﺭﺍﺑﺨﺮﯼﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻣﻬﺮﯼﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﺝ ﮐﻨﯽﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﺩﻫﯽﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮑﻨﯽﻭﺑﭙﯿﭽﯽ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻻﯼ ﺣﺮﯾﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱﮔﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺰﻧﯽﻣﺸﺘﺮﯼﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﯼ ﺗﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺶﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢﻫﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺭﻫﮕﺬﺭﯼﻫﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺷﻌﺮﯼﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎ ﻟﺤﻦﺧﻮﺷﯽﻧﻤﮏ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﺎﺭﻋﺮﺿﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﮐﺎﻻﯼ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺑﻪﻫﻤﻪﻟﻘﻤﻪ ﯼ ﻧﺎﻥ ﮔﻮﺍﺭﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﻼﻝﻭ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺭﻭﺯﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼﯾﮏ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺵ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍﻭ ﺭﮐﻮﻋﯽ ﻭ ﺳﺠﻮﺩﯼ ﺑﺎ ﻧﯿﺖ ﺷﮑﺮﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽﺍﺳﺖ ********* arya2085 (13 years ago)ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ / ﻭﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻫﺮ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎﯼﺑﺎ ﺭﺍﻧﯽ ﺍﻡ / ﺗﻮﯾﯽ ﻭﺍﮊﻩ ﯼ ﺧﻮﺭﺩﻩﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﺮﯼ ﻗﺴﻢ ﺑﺮ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽﺍﺕ / ﺑﻪ ﯾﻤﻦ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺕﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﻞ ﺁﺭﺯﻭ ﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ / ﺑﻪ ﺧﻂﭼﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺕ ﺻﻔﺎﯼ ﺩﻟﺖﻣﺜﻞ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ / ﺩﻟﺖ ﭼﻮﻥ ﺣﺮﯾﻢﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﻭﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ / ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻪﺭﻧﮓ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺎﻟﯽﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﺮﯼ / ﮔﻤﺎﻧﻢ ﭘﺮﯾﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﯾﺎﭘﺮﯼ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﭼﻮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭼﻮﺩﺭﺩ / ﻣﻌﻄﺮ ﭼﻮ ﻋﻮﺩ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﻋﻨﺒﺮﯼﺗﻮ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﺐ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﯽ / ﮐﻪﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺑﻮﺩﻧﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﻪﺯﯾﺒﺎ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ / ﺗﻮ ﺟﺎﺭﯼ ﺗﻮ ﺭﮔﻬﺎﯼﺧﺸﮏ ﻣﻨﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﺎﮐﻢﮐﻮﯾﺮﻡ ﭘﺮﯼ / ﺗﻮ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺍﺑﺮﯼ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥﺗﺮﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻏﻢ ﻫﺎﯼﻣﻦ / ﺗﻮ ﺁﻥ ﺳﺎﻗﻪ ﯼ ﺳﺒﺰ ﻧﯿﻠﻮ ﻓﺮﯼﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ / ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ . . . arya2085 (13 years ago)ﺷﺒﻲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﻤﻨﺎﻙ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﻱ ﮔﻠﻬﺎﻱ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﺻﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺎ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺎﻍ ﻗﺸﻨﮓ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﺖ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺟﺴﺘﺠﻮﻱ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﻳﻲ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺑﻲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﮔﻠﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ ﺭﻭﻳﻴﺪ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﺑﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺝ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺘﻲ: ﺩﻟﻢ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﻳﺎﻳﻲ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﺪﻥ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺷﺘﻲ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻨﺖ ﺣﺮﻳﻢ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻱ ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻏﺮﻭﺏ ﺳﺎﻛﺖ ﻭ ﻧﺎﺭﻧﺠﻲ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺭﻓﺘﻲ؟ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻄﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﻜﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﻛﺠﺎ؟ﺗﺎ ﻛﻲ؟ﺑﺮﺍﻱ ﭼﻪ؟ ﻭﻟﻲ ﺭﻓﺘﻲ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﻳﻚ ﻗﻠﺐ ﺩﺭﻳﺎﻳﻲ ﺗﺮﻙ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺭﺳﻢ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺩﺭ ﻏﻤﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻱ ﮔﻢ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﻜﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻏﺮﺑﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ ﺧﻴﺲ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻛﺴﻲ ﺣﺲ ﻛﺮﺩ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺮﺩ ﻛﺴﻲ ﺣﺲ ﻛﺮﺩ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺩﺭﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﻐﻀﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﺴﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺗﻮ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻳﺎﺩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻲ ﺑﺮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻱ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩ! ﺑﺒﻴﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﻭﻫﻢ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻗﺎﺏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺑﻲ ﻭﻓﺎﻳﻲ ﻫﺎ ﺑﮕﻮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺁﻥ ﺧﻄﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﺷﻚ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻭ ﺳﺮﺩﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﭘﺎﻳﻴﺰﻱ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﻳﺮﺍﻧﻲ ﻳﻚ ﺩﻝ ﻣﻴﺎﻥ ﻏﺼﻪ ﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺑﻐﺾ ﻛﻮﭼﻚ ﻳﻚ ﺍﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﮕﻲ ﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺎﺩﻱ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺑﺎﻍ ﻗﺸﻨﮓ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﺖ ﺩﻋﺎ کردم | |
370634