ﺭﺳﯿﺪ ﻣﮋﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﯾّﺎﻡ ﻏﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﻣﺎﻧﺪﭼﻨﺎﻥ ﻧﻤﺎﻧﺪ،ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺰ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢﻣﺎﻧﺪﻣﻦ ﺍﺭﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﯾﺎﺭ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭ ﺷﺪﻡﺭﻗﯿﺐ ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﻣﺎﻧﺪﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺯ ﻧﻘﺶﻧﯿﮏ ﻭ ﺑﺪ ﺍﺳﺖﭼﻮ ﺑﺮ ﺻﺤﯿﻔﻪ ﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﻗﻢﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪﺳﺮﻭﺩ ﻣﺠﻠﺲ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﺟﺎﻡ ﺑﺎﺩﻩ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﮐﻪ ﺟﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﻣﺎﻧﺪ!ﻏﻨﯿﻤﺘﯽ ﺷﻤﺮ ﺍﯼ ﺷﻤﻊ!ﻭﺻﻞﭘﺮﻭﺍﻧﻪﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺤﺪﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﻣﺎﻧﺪ...

ﺧﺪﺍ،ﺍﯼ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻫﺎ،ﺍﯼ ﭘﺎﯾﮕﺎﻩﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢﺗﻮ ﺁﯾﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﯾﺄﺱﻣﯽ ﺳﺎﯾﯽ؟ﺗﻮ ﺁﯾﺎ ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﺑﯽ ﺑﺮﮒ ﻋﻤﺮﻡ ﺭﺍ،ﺑﻪ ﺭﻭﯼﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﯼ؟ﻭ ﺑﺎ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺧﺸﻢ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽ ﺗﺎﺯﯼ؟ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺰﻥ ﺭﻧﮓ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﺭﺍ،ﺑﯿﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﻣﻦ ﺑﺎﺵ.ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺗﻮ،ﺍﯼ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﺍﺷﻨﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ،ﮐﺰ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﯼ ﻗﻠﺒﻢﺭﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﯽﺩﻟﻢ ﺗﺎﺭ ﺍﺳﺖ،ﭼﺸﻤﻢ ﺑﯽ ﻓﺮﻭﻍ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺮﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ.ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ،ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﺑﺎ ﻫﺴﺘﯽ.ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯼ؟ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻫﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﯼ؟ﺑﯿﺎ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺑﺴﻮﺯ ﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﻫﺴﺘﯽﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍ،ﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ!ﺑﯿﺎ،ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﯾﻢﺑﯿﺎ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺷﻮﻕ ﺳﺤﺮﻫﺎﯾﻢﺳﺤﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﺟﻮﺷﯿﺪ ﻭﻗﻠﺒﻢ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻭﺣﺸﯽ،ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﻣﯽﺯﺩ.ﺳﺤﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﻕ ﺗﻮ،ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﯽ،ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺟﻮّ ﺟﺎﺩﻭﯾﯽ ﺟﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ،ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺟﻠﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩ

ﺑﯽ ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻧﻢ ﺻﯿﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﭼﺴﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭﻭﻧﻢ؟ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻛﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺷﻚ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺧﻢ ﻛﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﻮ ﻧﺪﯾﺪﯼ،ﻧﮕﻬﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘَﻢ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻣﺪ،ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻛﺲ ﻧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﺸﻜﺴﺘﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺑﺮ ﻧﺨﯿﺰﺩ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﻏﻚ ﭘﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻮﺍﯾﯽ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﭼﻪ ﮔﺮﯾﺰﯼ ﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺯ ﻛﻮﯾﺖ ﻧﮕﺮﯾﺰﻡ ﮔﺮ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﺯ ﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺴﺘﯿﺰﻡ ﻣﻦ ﻭ ﯾﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ،ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ،ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﻢ. "ﻫﻤﺎ ﻣﯿﺮ ﺍﻓﺸﺎﺭ"

. ﻋﯿﺪ ﺁﻣﺪﻭﺧﻨﺪﻩﺑﻪ ﻟﺒﺎﻥ ﺷﺪ/ﺑﺎ ﺳﺎﺯ ﺩﻟﻢ ﺷﺎﺩﻭﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﻫﻨﮓ/ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﺪ. . .ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ. . .ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ،ﺭﻭﺯﭼﯿﺪﻥ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩ. . . . .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻫﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ،ﺣﺲ ﻏﺮﯾﺒﯽﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﻤﻮﻡﻣﯿﺸﻪ. . . . . .ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺵ ﺑﻮﯼ ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ ﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﮔﻮﺍﺭﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺎﮐﺘﺎﻥ. . .ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﻮ ﻋﯿﺪ/ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﺑﺎﺩ ﺍﻣﺮﻭﺍ. . .ﻋﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ،ﺑﯿﺎ/ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﺪﯾﻢ ﺯﺑﯿﮕﺎﻧﻪ،ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺖ ﺑﻮﺩﯾﻢ/ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺎ. . .

ای پاکترین حس خدا:خسته و غریبیم،درکوچه های بیکسی وسرگردانیم در واپسی ها، نیازمان تویی و بس.دیرگاهیست که درسپیــده دم پاییــزی،درجــاده هــای مه گرفتــه، برفراز کوهی ازعشق،ازغم فراق تـو نــاله ها سرداده و از دوریت چــون ابــربهــاریگریسته ایم

ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ " ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ" ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭ ﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪ ﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ )ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ )

ﺍ ﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻭﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﺧﺴﺘﻪﺀ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﯾﺎ ﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺪﻑﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﯾﻢ.........

ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﮑﻦ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،ﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﮐﺴﯽﯾﺎﺭ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﯿﺮﻭﯼ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﯼ ،ﺁﺭﺯﻭﺩﺍﺭﻡ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎﯼﺳﺮﺩﺭ¤ﺍ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﻫﯽ ﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻫﯽﺯﯾﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﯽ¤ ﺗﺸﻨﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎ ﻥﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﻣﯿﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪﺟﺰ ﺧﺎﮎ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺣﺎﺻﻠﺶ ،ﺍﻣﺎﺍﺯﺷﻮﻕ ﺳﺮﺍﺏ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺪﻭﺩ¤ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦﺍﻓﺴﻮﺱ ﺁﺩ ﻡ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﻭﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ¤ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﭼﻪﺩﺍﺭﻡ ﻏﯿﺮ ﺍﺯﺩﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ، ﭼﺸﻤﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪﺍﺑﺮﯼ ﭘﺎﯾﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺴﺘﻪ¤ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﯼﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺷﻮﻕ ﭼﺮﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯﻫﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ¤ ﺑﻬﺎﺭﻡﺭﻓﺖ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻢ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻢ ﻧﺼﯿﺐﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﺎﺑﻮﺩﻣﯿﺸﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺮﺱ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﯿﺪﻡ¤ﻣﺤﺒﺖ ﺳﮑﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﮏ ﺩﻝ ﺑﯿﻔﺘﺪﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﺑﺸﮑﻨﯽ¤ ﺑﻪ ﻏﻀﻨﻔﺰ ﻣﯿﮕﻦ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺸﺐﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪﻣﯿﮕﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢﻗﺴﻤﺖ ﺁﺧﺮﺷﻪ¤ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻮﻥﺑﺎﺵ ﻭﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻧﮕﻮ ﮐﺎﺵ¤ ﺑﻪ ﯾﻪﻧﻔﺮ ﻣﯿﮕﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﭼﯿﻪ ؟ﻣﯿﮕﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﺪ ﺑﺨﺘﯽ ﺩﯾﮕﻪ¤ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯼ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼﺷﺮﻑ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺮﻭﺕﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺖ ﺁﺭﯼ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﺪ¤ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻝﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺖ ﺩﺍﺭﻡ ،ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ¤ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪﮐﺮﺩﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢﺑﯿﺎ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻥ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻤﺎﻧﻢ¤ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﺍﺯﻧﻈﺮﻡ ﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺑﯽﺍﻗﺒﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺮﮐﺠﺎ ﻣﯿﻨﮕﺮﻡ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﻢﺧﺎﻟﯿﺴﺖ¤ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥﺑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻣﯿﮕﯿﻢ ﺩﻭﺳﺖ¤ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﮐﺮﺩﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﺮﺩﻡ¤ ﺭﻭﯼﻫﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﺳﺮﯼ ﻭﻗﺖ ﻭﺩﺍﻉ ﻣﯿﮕﺮﯾﺪ ،ﺳﺮ ﻣﻦﻭﻗﺖ ﻭﺩﺍﻉ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ¤ ﻣﻦﺍﮔﺮ ﺍﺷﮓ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﺳﺪ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﯼ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ،ﺑﺮ ﻟﺐ ﺳﺎﺣﻞﻣﺤﺼﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ،ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏﻭﺟﻮﺩ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﯼ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ ﺩﺭﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺮﺩﯼ ﺯ ﺭﻭﯼﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﻫﺮ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯿﻤﺎﻧﻢ ﺍﮔﺮ ﺭﻭ ﺯ ﯼﺑﯿﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺑﺎﺩ ﻣﺮﺍﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ

)ﯾﺎﺩ ﺷﻬﯿﺎﺭ(ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ)ﮐﺎﺭ ﮔﻞ ﺯﺍﺭﺷﻮﺩ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻧﺮﺥ ﯾﻮﺳﻒﺷﮑﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺑﺮ ﺭﻭﺩﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﺋﯽ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﮔﻞ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﺭ ﺷﻮﺩﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺯﺩ ﺯﻟﻒ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥﭼﻤﻦ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﯿﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺍﯼ ﺑﺖ ﻟﺸﮕﺮﯼ ﺍﯼ ﺷﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻩﺳﭙﺎﻩ ﺳﭙﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺎﺭ ﺁﺋﯽﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﺷﺐﺗﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻡ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺁﺋﯽﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﺮﮔﺲ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﯽ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﺳﺮ ﺯﻟﻒ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﻦﺑﻪ ﺩﻡ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﺯ ﺟﺎﻥﺑﭙﺮﺳﺘﻢ ﺷﺐ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﮔﺮ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﻪﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺯ ﺁﻥﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﻟﮑﺸﯽ ﺍﯼﺧﺎﻃﺮﻩ ﯾﺎﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺣﯿﻔﻢ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﻏﯿﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﻻﻟﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺭﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺮﺑﺖ ﺷﻬﯿﺎﺭ ﺁﯾﯽ

ﺳﺤﺮ ﺁﻣﺪ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻨﺸﺴﺖﺧﺒﺮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺻﺒﺢﺍﻣﯿﺪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺳﯿﺮ ﺧﺒﺮ ﺍﺯﺩﻭﺭﯼ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﭘﻠﯿﺪ...ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻫﺎﻟﻪ ﯼﻧﻮﺭﯼ ﭘﺮ ﻏﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﺷﺎﺩ ﺷﺪﻡ ﻟﺤﻈﻪﺍﯼ ﺩﯾﺮ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﻨﮓﺑﮕﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺯﺩﻡ ﮔﺬﺭﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻃﺮﺩﺷﺪﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﮐﻪﺗﻨﺴّﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﯾﺪﻡﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻡﺍﺯ ﻓﺎﺗﺢ ﻭ ﻣُﺼﻠﺢ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻟﻮﺩﻩ ﺍﯼﺑﯿﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺍﯾﺤﻪﺍﺵ ﮐﺰ ﭘﺲ ﺑﺎﻏﯽ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺁﻣﺪﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺠﺪﻩ ﯼﺳﺒﺰﺵ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺧﻮﺷﻪ ﯼ ﺍﯾﻤﺎﻥﻗﺴﻤﯽ ﯾﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﻢ

ﺍﻻ ﮐﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺗﻮ ﻧﻮﺭ ﻏﯿﺐ ﻧﻤﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺷﺐ ﻓﺮﺍﻕ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺁﯾﺪﺳﺮﺁﯾﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺁﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﯾﺪﺍﻻ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﻓﺴﺮﺩﻩ ﻏﻨﭽﻪ ﮔﻠﻬﺎ ﻓﺘﺎﺩﻩ ﻋﻘﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻟﻬﺎﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻋﻘﺪﻩ ﮔﺸﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﮑﻦ ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﺷﻌﻠﻪ ﺩﺭﺍﻓﮑﻦﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻋﺪﻝ ﺧﺪﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﻧﻈﺎﻡ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽﯾﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺗﻮ ﻣﺸﻌﺮﯼ ﻋﺮﻓﺎﺗﯽ،ﺗﻮ ﺯﻣﺰﻣﯽ ﺗﻮ ﻓﺮﺍﺗﯽﺗﻮ ﺭﻣﺰ ﺁﺏ ﺑﻘﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺩﻝ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺣﺮﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪﺗﻮ ﻣﺮﻭﻩ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺻﻔﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﻤﻪﻧﻮﺭﯼﺑﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺗﻮ ﺩﻭﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ،ﺑﯿﺎ ﺯ ﻏﯿﺒﺖ ﮐﺒﺮﯼﺩﮔﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﺟﺪﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽ

(ﺩﺭ ﻭﻓﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻮﺑﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺷﺐ ﻧﺸﯿﻦ ﮐﻮﯼ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺭﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﭽﺸﻢ ﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺻﺒﺮﻡ ﺑﻤﻘﺮﺍﺽ ﻏﻤﺖ ﺑﺒﺮﯾﺪﻩ ﺷﺪﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮﻡ ﻧﺮﻡ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻏﻤﺖﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺪﺍﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺤﻢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦ ﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ)ﺣﺎﻓﻆ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ(

)ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﺲ ﺷﻨﯿﺪﻡﻗﺼﻪ ﺩﻝ ﻭﺍﭘﺴﯽ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﺯﺑﺎﻥ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎﺑﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﺑﺸﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺭﺍﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﺑﻮﯾﯽﺍﺯ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﻨﮓﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻗﺼﺪ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻮﯾﯽﺍﺯ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﻨﮓ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﺎﺷﻢ ﻣﻦﻋﺎﺷﻘﻢ ﻣﻦ ﻗﺼﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻟﯿﮏ ﺑﺎﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻋﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺁﺗﺶﺯﺩﻥ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺩﺭﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﻣﻦ ﺧﺮﯾﺪﻥ ﻧﺎﺯ ﺍﻭ ﻧﻔﺮﻭﺧﺘﻦ ﺑﺎﺯﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺍﺯ ﺑﺮ ﺷﺪﯾﻢ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﺪﯾﻢﺍﺯ ﻏﻢ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺩﻥ ﺑﺎﮎ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮﻥﺩﻝ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﺎﮎ ﻧﯿﺴﺖ ﺁﻩﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﺷﺒﯽ ﺭﺳﻮﺍ ﺷﻮﻡ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﺍﯾﯿﻢﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻤﻨﺪﭘﯿﺶ ﺭﻭﯾﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﭘﺸﺘﻢ ﭘﻮﺯ ﺧﻨﺪ ﺑﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﻝ ﻧﺒﻨﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻝﻧﺸﻨﯿﺪ ﭘﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﻣﻦﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﻮﺯﺩ ﭘﺮﻭﻟﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﻓﺎﺣﺶ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻦﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺁﺧﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﭘﯿﻠﮕﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﯽ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺁﺭﺍﻡﺟﺎﻧﯽ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ!ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺯﺑﺎﻧﯽﮔﻔﺖ:ﻧﻪ!ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ!ﻣﯿﺸﻮﺩ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ!ﺩﻝ ﺷﺒﯽﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺳﺮ ﻧﮑﺮﺩ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺍﻓﺴﻮﺱﺍﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﯿﺴﺘﻢﯾﮑﻨﻔﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﯿﺴﺘﻢ ﺑﺲ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺁﻩﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻧﺶ ﺁﻩ ﺍﮔﺮ ﺁﻫﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﺩﺍﻣﻨﺶ ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎﺧﺘﻢ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯿﺴﺖ ﺁﻩ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻧﯿﺴﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖﺷﺎﻫﺪ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﯾﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭﻓﮑﺮ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﯿﺘﺶ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎﺧﻮﺍﻫﺶ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭﻭﻏﯽﻓﺎﺣﺶ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺁﻣﺪ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭﯾﻢ ﮐﺮﺩﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﻐﺾ ﺗﻠﺨﯽ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖﻣﺼﺤﺐ ﺍﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺩﺍﺑﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺵﺑﺤﺎﻟﺶ ﮐﯽ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺯﻣﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﻣﺴﺖﻣﺎﺩﺭﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺳﯿﺮﻡ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻓﺖ.................ﻣﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﯿﺮﻡ ﮐﺮﺩ ﻭﺭﻓﺖ

ﻗﺎﺻﺪﮎ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﻡﻏﻢ ﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻭ ﺩﺭﺑﻪ ﺩﺭﯼﻏﻢﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺟﮕﺮﯼﻗﺎﺻﺪﮎ ﻭﺍﯼ ﺑﻪﻣﻦﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻫﻤﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﻭﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﺮﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ!ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﻏﻢ ﻫﺎﺳﺖﻣﻬﺪ ﻭﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﯼ ﻣﻦ ﻣﺎﺗﻢ ﻫﺎﺳﺖﻗﺎﺻﺪﮎ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ!ﺭﻭﺡﻣﻦ ﻋﺼﯿﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻧﯿﺴﺖﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﮕﻬﻢﺑﺎﺭﺍﻧﯿﺴﺖ!ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺲ ﻣﻨﻢﻭﺗﻨﻬﺎﯾﯽﻭﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻮﺱ ﻋﯿﺴﺎﯾﯽﻭﺑﻪﻋﯿﺴﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯼﻏﻮﻏﺎﯾﯽﻗﺎﺻﺪﮎﺣﺎﻝ ﮔﺮﯾﺰﺵ ﺩﺍﺭﻡﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰﻡ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻧﺎﭘﯿﺪﺍﺳﺖﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎﺳﺖ: ".....ﻣﻦﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ

ﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻠﻮﻃﯽ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺗﭙﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺷﯽﺑﻮﺗﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺵﻭﻟﯽﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﻮﺗﻪﺍﯼﺑﺎﺵﮐﻪﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻩﺭﺍﻩﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺎﺷﯽ،ﺑﻮﺗﻪ ﺑﺎﺵﺍﮔﺮﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽﺑﻮﺗﻪﺍﯼﺑﺎﺷﯽ،ﻋﻠﻒﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺎﺵﻭﭼﺸﻢﺍﻧﺪﺍﺯﮐﻨﺎﺭﺷﺎﻫﺮﺍﻫﯽﺭﺍﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪﺗﺮﮐﻦﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﻧﻬﻨﮓ ﺑﺎﺷﯽ،ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﺵﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯﯾﮕﻮﺵ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎﻫﯽ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ!ﻫﻤﻪﻣﺎﺭﺍﮐﻪﻧﺎﺧﺪﺍﻧﻤﯽﮐﻦﻧﺪ،ﻣﻠﻮﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺴﺖﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻤﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻭﺁﻧﭽﻪﻭﻇﯿﻔﻪ ﻣﺎﺳﺖ،ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱﻧﯿﺴﺖﺍﮔﺮﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽﺷﺎﻫﺮﺍﻩﺑﺎﺷﯽ،ﮐﻮﺭﻩﺭﺍﻩﺑﺎﺵﺍﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺷﯽ،ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺵﺑﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻭﺑﺎﺧﺘﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺵ

ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻨﮕﻢ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﻋﺎﺷﻘﻲ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﻱ ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﭼﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﻝﺭﻭﺯﺍﺣﺒﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏﺭﻭﺯﺍﻋﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﻭﺻﻞ ﺍﻭ ﻣﺮﺍﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﻤﻲﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﺮﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﻘﺎﺵ ﺭﺍ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﻜﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺶ ﺣﺒﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺸﻴﺪﺁﻧﻜﺔﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺔﺧﻨﺪﻳﺪﺧﻨﺪﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮﺩﺯﺩﻳﺪﭘﺸﺖ ﭘﻠﻚ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﺧﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﺔﻣﻴﺪﻳﺪﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﻣﻴﻠﻢ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮﺩﻡﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﺩﺭﺩﻡ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭﺩﻡﻫﺮﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺷﺪﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮﻗﻔﺴﻢﺷﺪﻣﻨﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻴﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻭﻛﺴﻢ ﺷﺪﻧﻴﺎﺯﺍﺭﻡ ﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻟﻲ ﺭﺍﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪﮔﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻮﻱ ﺗﻮ،ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ،ﻭﻟﻲ ﻫﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻮﻕﺳﻮﻱ ﺩﺭﻣﻲﺁﻳﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻮ،ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﯿﮑﻨﻢﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﺭﺍﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺭﺍﺁﻭﺭﻡ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﮔﻮﻳﻤﺖ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﻣﻦ ﺑﺨﺎﻝ ﻟﺒﺖ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻡﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻡﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯﻣﻬﺮ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻔﺮﺳﺖﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭﻏﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﺩﻟﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﮔﺮ ﻧﺮﺥ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪﺣﺎﺷﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮﻱ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﻨﺪﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺟﺎﺳﺖ ﺑﮕﻮﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻭﻓﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺯﺑﻴﺪﺍﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮﻡﻫﻢ ﺑﺠﺎﻥ ﺗﻮﻛﻪ ﺍﺯﺟﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺗﺮﻡﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ,ﻏﻢ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺩﻝ ﻛﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﻝ ﻧﻴﺴﺖﺁﻧﻜﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺧﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺸﺪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺖﺯﺩﺭﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺑﺎ ﻛﺲ ﺣﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﻢ ﺷﺪ؟ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ،ﻛﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ،ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻢ؟ﺷﺐ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲ ﺑﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ

بزرگترين ارزويم انست كه كوچكترين ارزويت باشم

سلام
ببین میتونی این مشکل رو حل کنی ؟:
من هر تمی که میسازم تو قسمت سرچ که جستجوش میکنم نمیاد بالا ، چیکار باید بکنم تا به اشتراک گذاشته بشه ؟
متوجه ای منظورم چیه ؟ اینکه اصلاً انگار ساخته نشده و کسی تا به پروفایلم وارد نشه تمهای ساخته شده منو نمیبینه !
کمک کنید لطف